Bagong taon, Bagong buhay

Literal ang kahulugan ng bagong buhay para sa akin ngayong paparating ang taong 2010. Siguro nga pinariringgan ko ang aking sarili noong isinulat ko ang paksang "Birthmark sa Wetpu" sa blog ding ito. Lahat na ata ng klase ng pagbubusisi nagawa ko na, pero kahit anong klase pa ng paghahanap ang gawin ko, wala talaga akong nakikitang balat sa aking pwetan para mapatunayan na talagang malas nga ako!

Pansin ko kasi mukhang lapitin ako sa disgrasya. May tinatawag tayong accident prone area, accident prone din ba ang pwedeng ibansag sa'kin? Pangatlong pagkakataon ko ng maka-engkwentro ng vehicular accident. Tama ang pagkakabasa nyo, hindi lang isa..hindi rin dalawa..kundi pangatlong beses na! Kung mala-pusa pa ang buhay ko, may natitira pa akong anim. Anim na buhay para sa susunod na anim na taon? Hindi ko alam ang saktong sagot d'yan… Ang saklap! Parang tinataningan na ang sarili.

Hindi ko na ito ipinaalam kay ermat, sigurado akong hihimatayin 'yun sa nerbiyos lalo pa't nasa ibayong bansa ako. Pero sigurado akong alam ito ni erpat kasi lagi lang siyang nasa tabi-tabi para inspeksyonin ako. Kaya request ko lang Itay, wag nang magparamdam para sabihin pa ito kay Inay (Miss you po, mwah!). Hindi rin naman ako napuruhan kaya minabuti kong i-sekreto na lang. Kaya mga katropa, atin-atin lang ito ha?

Sa tatlong aksidenteng ito, lahat 'di ako ang nagmamaneho. Dahil kapag ako ang may control sa auto, todo ingat lagi ang nasa utak ko. kahit malasing pa ng husto, walang galos ang sasakyan pag-uwi ko. Proven na 'yan, hindi kasi ako kaskasero. Ewan ko ba kasi sa driver naming Egyptian, kala mo nauubusan ng oras kung nagmamaneho. Sarap upakan at tadyakan nang matauhan!

Buti nga buhay pa ako, salamat ng marami Bro at buo pa rin ang aking pagkatao. Hindi mo ako pinabayaan nung kailangan ko ang tulong mo. Kaya sa pagsalubong nitong bagong taon, panibagong buhay ang bigay ng ating butihing Maykapal. J

•ŠLŸ•

Ninong, namamasko po!

Kapag parating na ang "BER" months, isa na itong hudyat na ang kapaskuhan ay papalapit na. Simula na para marinig muli ang mga pamaskong kanta at ang mahiwagang tinig ni Jose Marie Chan. Panahon na rin para halukayin ang nakabaong Christmas tree at mga dekorasyon. At oras na para ihanda ang sarili sa todo-todong kainan at kasiyahan! Maliban sa mga ito, oras na rin para mag-ipon ng todo para paglaanan ang mga aguinaldong kakailanganin sa mga inaanak na iyong haharapin.

Nasa isang dosena lang naman 'ata ang mga inaanak ko, partial and unofficial list yan. O di ba, parang halalan na?! Malay mo may mga bugos ka rin palang inaanak, mahirap ng masalisihan! Ano nga bang regalo ang nararapat para sa isang inaanak? Minsan sumasakit ang ulo ko sa kaiisip kung ano nga ba ang magandang bagay na pwedeng ibigay. Kaya kadalasa'y nauuwi na lang sa pera ang ibinibigay. Tag-lilimang daan bawat isa, samakatuwid, anim na libo ang madadali sa'yo sa doseng mga bata kung pera ang gawing aquinaldo.

Bakit limang daan? Ba't hindi na lang gawing isang daan? (Kasi mayabang ako at mataas ang pride ko!) Kasi ayokong makarinig ng pamaskong himig na ang litanya ay, "Thank you! Thank you! Ang babarat ninyo! Thank you!". Ngayon gets mo na? hehehe. Pero seryosong usapan, kakarampot na lang ang mabibili ng isang daan. Tumataas ang presyo ng mga bilihin, kaya dapat taasan na rin ang perang regalo ngayon. Nakakapanghina man at kadalasa'y nakakabutas ng bulsa, ngunit hindi naman masusuklian ang ngiti, saya at pagmamahal na naibibigay ng mga batang itinuturing kang pangalawang ama.

•ŠLŸ•

BABALA: Sa mga magulang na plano ako gawing ninong, hanggang bente lang ang quota na kaya ko. Sa mga barkadang kakapanganak lang - first come, first serve ito, kaya tawag na ng makareserba! Ho! Ho! Ho!

MELASON (Melai at Jason)

Kung hindi nyo sila kilala, malamang 'di ka adik sa panonood ng "Pinoy Big Brother: Double Up" o baka solid Kapuso ka lang talaga. Pwes ngayon na ang tamang panahon para maging traydor paminsan-minsan sa nakasanayan mo nang inaaabangan sa telebisyon. Oras na para maiba ang ritwal sa araw-araw, at humanda na sa bagyong hihigitan pa ang lakas ni Ondoy! Ito ay ang bagyong Melason!

MELASON, short for Melai and Jason, sila ang sikat na loveteam sa bagong edisyon ng PBB. Ito ang tambalang tatalo sa kasikatan ni Kim Chui at Gerald Anderson, ang tataob sa tandem nina John Lloyd Cruz at Bea Alonzo, at ang dahilan ng nararanasang kaba ni KC Concepcion at Piolo Pascual. Ganyan katindi ang tambalang Melai at Jason, talagang may lason ang hatid nito lalong-lalo na sa akin.

Kapag tapos na sa trabaho, ito lagi ang unang inaaatupag ko. Pang araw-araw na parte na ito ng buhay ko (kaya plano kong idamay pati kayo! Hehe). Hindi kumpleto ang gabi kung 'di nakakapanood ng PBB, at hindi kumpleto ang timpla ng buong araw kaya dapat walang mintis dito. Sa katunayan, sila ang pumapawi ng pagod ko sa buong maghapon. Laging halakhak at minsa'y kilig ang kanilang binibigay. Swak na swak kasi ang kumbinasyon. Si babae ay isang maingay at kikay, at si lalaki nama'y barumbado pero sweet din pala ang loko. Dagdagan mo pa ng anak nilang Denggeh ang pangalan, na 'di mo alam kung saang lupalop ang pinagmulan. Napakaganda kasing tingnan, para bang isang teleserye na dapat mong inaabangan. Mas okey pa nga kasi puro lang tawanan ang mararanasan.

Sana ay magtagal pa ang pamamalagi nila sa bahay ni kuya. Nang sa ganu'y may inaabangan pa akong nakakakiliting istorya. At sana'y hindi ito gaya ng isang pelikula - na isang palabas lang pala at puro kaplastikan lang ang dala. Nawa'y totoo nga ang kanilang nararamdaman at nang sa bandang huli'y sila ang magkakatuluyan.

•ŠLŸ•

Simbang Gabi

Tuwing naririnig ko ang salitang "Pasko", nasasagi agad sa isip ko ang salitang bakasyon. Hindi na mahalaga sa akin kung may matatanggap ba akong regalo, o kung meron kaming maihahanda kapag sasapit ang araw na ito. Mas importante sa akin na makapag-bakasyon, 'yun bang wala kang ina-alalang trabaho bagkos puro na lang kasiyahan ang inaatupag mo. Syempre di naman lahat puro kabulastugan lang gagawin mo, andyan din yung panata mo taon-taon na kukumpletuhin ang simbang gabi!

Sa tanda kong ito, mabibilang lang sa aking mga daliri ang pagiging perfect attendance pagsapit ng simbang-gabi (baka nga 'di pa umabot sa limang beses). Kung basehan pa ito ng marka sa eskwelahan, siguradong lagpak ang aabutin ko. Napakadaling isipin pero talagang napakahirap gawin. Habang patanda ka ng patanda, mas lalo kong napapansin na kayhirap nang tuparin. Ewan ko ba, 'di ko maipaliwanag. Malamang kulang lang ako ng words of encouragement, at napapanahon na para palitan ang istilo kong bulok.

Alam kong masama ang may pinupuna kapag nasa loob ng simbahan, pero 'di ko maiwasan na mapalingon sa paligid paminsan-minsan. Instinct ko na 'yan kaya huwag mo ng pagdiskitahan! Andyan 'yung eksenang napapatulog si ale habang nagmimisa, na sa unang tingin akala mo'y taimtim na nagdarasal kasi may pikit to the max pang nalalaman. 'Di rin mawawala sa eksena ang mga magsing-irog na wala ng ginawa kundi ang magharutan, kulang na lang gawing parke ang lugar ng simbahan. Sige na nga, guilty na kung guilty! At least aminado akong mali ako, kaya slight lang pagkakasala ko… Peace Bro!

Aktib si ermat kapag simbang-gabi, tipong nasasaniban ng mga sari-saring superheroes. Kasi kailangan niya sa puntong ito ang mga matitinding superpowers para gisingin ang isang super villain at ang super-lasing na tulad ko. Opo, kadalasan ako'y lasing pagsapit ng disyembre. Para sa akin hindi bakasyon ang tawag kapag walang inuman. Mawala na ang regalo't mga paputok, basta ba may nakareserbang serbesa! Dahilan ko ma'y baluktot, hayaang kayo na lang ang mamaluktot! J

Pero sa estado ng buhay ko ngayon dito sa disyerto, malamang ito ang mga bagay na hindi ko muna maisasakatuparan. Madalas mang nauuna ang puro kasiyahan, ngunit hindi naisasan-tabi ang laging turo ni ermat sa totoong kabuluhan ng kapaskuhan. Ito ay ang diwa ng pagmamahalan, pagbibigayan at ang kapanganakan ng ating Poong Maykapal. Maligayang pasko kabayan!

•ŠLŸ•