India: kapos sa kubeta

India has more mobile phones than toilets: UN

 ...India's mobile subscribers totalled 563.73M, enough to serve nearly half of the country's 1.2B population

....But just 366M people around a third of the population had access to the proper sanitation.(Arab News, 4-16-10, p. 5)

Ito ang artikulo sa diyaryong hindi maalis-alis sa isipan ko at pilit na nakakapit sa aking ulo na parang kuto. Tama! Nagbabasa din naman ako ng peryodiko paminsan-minsan, para naman may alam ako sa aking mundong ginagalawan. Mamaya nyan nabuntis uli si Madam Auring, ako na lang ang kaisa-isang nilalang na hindi pa nakaka-alam. Hindi ba't masaklap ang ganun? 'Di mo man lang natutukan ang makulay at aktibo nyang love life at sexcapades.


Mabalik na nga tayo sa talagang usapin. Hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon ay bibabagabag pa rin ako ng balitang ito. Kung tutuusin ay di naman ito ang dahilan kung bakit tayo nakakaranas ng climate change kay Inang Kalikasan. O ito ang puno't dulo ng problema ng pagbagsak ng ekonomiyang ating nararanasan. Hindi nga ba?

Halos mahulog ako sa aking kinauupuan nang mabasa ko ang kahindik-hindik na balitang ito. Pati kubeta pala ay problema sa India? Ganoon na kahirap at pati inidoro ay endangered na? Kaya ba ganun na lang ang amoy ng mga "pana"? Putok dito at putok doon ang ginagawa! Minsan naisip ko ito ang pwede at epektibong pamalit sa biological warfare. Mangalap ka lang ng isang batalyong lahi nila at ibagsak sa isang bansa, tiyak umpisa na ng World War III.


Matagal na siguro akong nasiraan ng bait kung wala ni isa mang palikuran na mapupuntahan. Ano na lang ang iyong gagawin kung saka-sakaling bigla kang nae-ebs habang namamasyal? Biglang sumakit ang tiyan dahil nakakain ng caviar? Hindi dahil sa sira o bulok ang caviar, kundi dahil nalaman mong presyong ginto pala ang walang kalasa-lasang gabutil na mga itlog. Huwag mong sabihing maghuhukay kalang sa lupa na parang mga pusa? O bibisita sa dalampasigan para magpakawala ng yellow submarine? Sabi ko na nga ba't mauuwi rin sa tae ang usapan!


Nakakalungkot isipin na ganito ang kanilang sitwasyon (seryoso na...), kung tutuusin ay gumaganda na ang takbo ng kanilang ekonomiya. Ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit mas inuuna pa ang mobile phone kumpara sa kubeta na isang pangangailangan sa ating buhay. Wastong kalinisan at kalusugan ang kailangan para uunlad ang isang bayan. Walastik! Pang-slogan ang dating. Til then, nae-ebs na ako e. LOL

kongrats!

Adik: Sino siya? Ito ba 'yong tinutukoy mong "siya"?
Ako: Hindi.
Adik: Ah, kapatid mo?
Ako: Hindi rin.
Adik: Alam ko na, kabit mo!
Ako: Lalong hindi! Good boy kaya ako..
Adik: E sino ito? Tatay mo? Bago siya nagpa-sex change?
Ako: Ogag! Hwag mo lulukohin si erpat at baka dadalawin ka pagtulog mo.
Adik: Ok lang 'yun tol, di naman ako natutulog. Kaya pakisabi pwede siyang dumalaw kahit ako'y gising. Baka trip nya maki-session at maranasang makapunta sa heaven.
Ako: Ulol! Nasa heaven na siya, adik!
Adik: E di ayos kung ganun! Kita-kits na lang kami doon.
Ako: Oo, gawin nyong katropa si san pedro <*inis*>.
Adik: Teka, Mabalik na nga lang tayo sa larawang ito.. Sino ba talaga siya?
Ako: Ba't ba atat na atat kang malaman kung sino siya?
Adik: Tae ka! Kaw pala ang adik e. Anong silbi ng larawang ito sa blog mo kung di mo ipapakilala? Bwisit!
Adik: Huh! Tuwid pa pala pag-iisip mo? Sige na nga at baka mapatay pa kita.
Adik: Fine, im listening. Be sure that its a good one.
Ako: (Leche! Umi-ingles pa!).

Siya si Eugenie Marie. Eugie sa kanyang mga malalapit na kabarkada, kapamilya, kapuso at ka-shake na ngayon ay kapatid na pala. BRU ang tawag ko sa kanya, short for bruha! Siya ang kaisa-isa kong pamangkin na babae, sa ngayon. Di lang ako 100% sure baka kasi nangapitbahay ang mga kapatid kong matutulis na parang mga pulis. Hehehe.

Gagradweyt na si Bru ngayong April10 sa kursong Nursing. Kaya naman siya ang napili kong gawing bida sa pahinang ito, pambawi ko dahil wala akong maibibigay na regalo sa kanya. Tsaka na lang kung nakapagtrabaho na siya at nagkasweldo. Tiyak hindi na niya kailangan ang regalong ipinangako ko.

Bigla ko tuloy naramdamang tumatanda na ako. Naaalala ko kasi yung mga panahong sinasama ko siya sa eskwelahan. Naaalala ang itsura nyang puro galis, gusgusin at ang ilong na may pumupilit na sumisilip. Yucks! Eewww to the Nth power! Hindi mo akalain na gaganda din pala ang itsura ng bruhang bata. Totoo pala talagang may himala! Bwahaha!

Ngayong gagradweyt ka na BRU, mas lalo mong pag-iibayuhin ang pag-aaral. Hindi purke't wala ka na sa paaralan ay tigil na rin ang pangangalap ng karunungan. Hindi dito nagtatapos ang kabanata ng iyong buhay, bagkus ito ang simula ng landas na iyong tatahakin. Dito ang unang hakbang kung saan ka ipapasyal ng iyong kursong napag-aralan. Mga hakbang na tutulong sayo para makamit ang pinakamimithi mong mga pangarap.

Laging tandaan na hindi lahat ng iyong paglalakbay ay maaliwalas ang panahon. Paminsan-minsan ay may mga unos at bagyo ring makakasalubong. Paghandaan ang trahedyang kagaya nito, dahil mahirap muli ang bumangon kapag di ka handa. Huwag maging makasarili. Kung ikaw ay napada, huwag mahiyang humingi ng tulong sa iba. Tama ang kasabihan, no man is an island. Talagang hindi pwedeng maging isla ang tao. Korni!

Ang panghuli, laging magpasalamat sa ating Maykapal. Siya ang dapat mong karamay sa hirap man o ginhawa, at hindi ang mga barkada. Because at the end of the day (naks!), bigla ka na lang magising isang umaga na nagsisisi. Hindi lahat ng inaakala mong kaibigan ay totoong mga kaibigan. Gaya rin sila ng mga pulitiko, may mga kaibigan ka ring tae at trapo. Kaya mag-ingat sa pagpili ng ka-facebook at ka-twitter. At kung jologs ka pa, isama mo na rin ang iyong mga ka-friendster.Eewww again. Dapat may pamantayan sa pagpili, e.g., gwapo, magaganda at mayayaman. Wehehe

Huling-huli na talaga ito. I swear, itaya ko pa ang punit-punit kong underwear. Mag-ingat sa mga taong sobrang gwapo. Huwag ma-inlab sa kanila ng todo. Bakit? Dahil baka pareho lang kayo... na lalaki rin ang gusto!

Kongrats BRU!